Apparat – Candil De la Calle / Song Of Los (mute/FMX)

 Θα μπορούσε να είναι άλλος ένας εκπρόσωπος της χορευτικής μουσικής που ανακάλυψε τον τροβαδούρο που έκρυβε μέσα του και αποφάσισε να διευρύνει το αγοραστικό του κοινό – βλ. περίπτωση Moby. O πρώην Ανατολικογερμανός Apparat αποδείχθηκε πιο ευφυής και τολμηρός κυκλοφορώντας έναν εντελώς διαφορετικό (ήπιο και κιθαριστικό) δίσκο από ό,τι θα περίμεναν τα ακροατήρια του, τον περσινό Devil’s Walk, τραγουδώντας με μια φωνή που αρκετοί την σύγκριναν με αυτή του φίλου του Tom Yorke ή ακόμη χειρότερα με αυτήν του τραγουδιστή των Coldplay! Δεν παύει ο δίσκος όμως να εκφράζει μια πηγαία λυρική έκφραση.

Στα singles που ακολούθησαν δεν συναντήσαμε μια απλή πρόσθεση χορευτικού ρυθμού στις υπάρχουσες μελωδίες, αλλά μια εξερευνητική διάθεση πάνω στον πυρήνα των συνθέσεων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το remix των Mogwai πάνω στο “Song Of Los”. Εξαίρεση αποτέλεσε η βινυλιακή κυκλοφορία, την Record Store Day πριν λίγο καιρό, του ίδιου κομματιού σε remix του Michael Mayer σε μια προσγειωμένη ηχητική έκδοση στα δεδομένα της σύγχρονης tech/house αισθητικής.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το ep Candil De la Calle όπου συναντάμε πάλι την προσπάθεια αποδόμησης των remixers, συν μια ενδιαφέρουσα dub ορχηστρική μίξη από τον ίδιο τον δημιουργό. Ξεχωρίζει η κατάθεση του Αυστριακού πειραματιστή Fennesz στο ομότιτλο κομμάτι όπου επιτυγχάνεται αριστοτεχνικά το δέσιμο των βασικών συστατικών της σύνθεσης με τον ζαλιστικό χαρακτήρα της ψυχεδελίζουσας μουσικής του.

Laurent Garnier – Timeless ep (Ed Banger/Because Music)

 Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια πτυχή της ηλεκτρονικής-μπιτάτης ή μη μουσικής που να μην έχει καλύψει ο Γάλλος αυτός παραγωγός. Διαθέτοντας μια πλουσιότατη δισκογραφία από το 1991 μέχρι σήμερα, γεμάτη σουξέ και άπλετο σεβασμό από όλη την dance κοινότητα, δεν δείχνει στα 46 του καμία διάθεση απόσυρσης. Αν και είναι αλήθεια πως μετά το Unreasonable Behaviour του 2000 παλινωδεί εν μέσω πειραματισμών, άνισων κυκλοφοριών και υπερφίαλων σχεδίων, ανά διαστήματα κυκλοφορεί στρωτά χορευτικά singles που επαναφέρουν λίγο από την αύρα τον εποχών του που μάγευε τις disco.

Το τελευταίο του ep με τίτλο Timeless ανήκει στην τελευταία προαναφερθείσα κατηγορία και ακούγεται από τη μια παλιομοδίτικο ως προς τις χορευτικές διαθέσεις και από την άλλη διαθέτει ένα μελωδικό υπόβαθρο και μια δυνατή παραγωγή που το καθιστά ανταγωνιστικό απέναντι σε οτιδήποτε σύγχρονο βγαίνει στον χώρο. Πραγματικά ο τύπος χρησιμοποιεί με εντελώς δικό του τρόπο τα synths με αποτέλεσμα να γίνεται άμεσα αναγνωρίσιμη η ταυτότητα κάθε μουσικής του δημιουργίας. Όπως είναι λογικό, εδώ οι εκτελέσεις προσθέτουν μια πιο έντονη χορευτική διάθεση στο παλαιάς κοπής techno/trance υπόβαθρο του Laurent, θυμίζοντας το σημείο από όπου ξεκίνησε ως dj.

Nathan Fake – Iceni Strings (border community)

 Πόσο εύκολο άραγε είναι για έναν νεαρό μουσικό παραγωγό με την πρώτη του κυκλοφορία να κάνει όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω του και τα πολύχρωμα ανθρωπάκια στις πίστες να απορούν με τα υπαρξιακά του(ς) (βλ. το single Outhouse το 2003), το ολοκληρωμένο ντεμπούτο του να κινείται σε εντελώς διαφορετικά μουσικά πεδία θυμίζοντας ακόμη και Boards Of Canada, να ακολουθεί ένας περίεργος σκληρός δεύτερος δίσκος και το 2012 να ενσωματώνει όλες αυτές τις υποστάσεις σε τρία μόλις κομμάτια; Ο Βρετανός Nathan, κάτω από την σκεπή του James Holden και της εταιρίας του εδώ και δέκα χρόνια, είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Αυτή εδώ η κυκλοφορία απλά έρχεται να μας προετοιμάσει για το τι να περιμένουμε τον Αύγουστο/Σεπτέμβρη, όταν και θα κυκλοφορήσει ο τρίτος του δίσκος με τίτλο Steam Days. Ακούμε λοιπόν στακάτα beats, μελωδικές απλές ατμόσφαιρες και κρυμμένα μουσικά samples και ιδέες (από Autechre μέχρι Delia Derbyshire και Sven Vath), όλα αυτά άρτια ενσωματωμένα στην δομή κάθε σύνθεσης. Μια υψηλού επιπέδου κυκλοφορία που θέτει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μας για το επόμενο του βήμα.

Μπάμπης Κολτράνης