Ποίος είναι ο πιο «άκυρος» τρόπος για να ξεκινήσεις ως μπάντα μια χρονιά; Μα προφανώς να βγάλεις νέο δίσκο! Ο αχός των καταραμένων και μάλλον ανούσιων λιστών με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς έχει ήδη καταλαγιάσει, τα πορτοφόλια μαζεύονται και τα αυτιά ακόμη προσπαθούν να ξεπεράσουν την βουή των γιορτών. Οι Βρετανοί DITZ, όμως, επέλεξαν αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο, τον φετινό Γενάρη για να κυκλοφορήσουν τον δεύτερο δίσκο τους. Δείγμα, ίσως, της στάσης τους απέναντι σε θέματα εμπορικότητας ή γενικότερα επιτυχίας. Με αυτόν τον τρόπο, πιθανόν, να μην είμαστε οι μόνοι που μας διέφυγε η κυκλοφορία αυτή και ευτυχώς έρχεται η εμφάνιση τους στην Αθήνα αύριο στο Arch για να διορθωθεί μια σημαντική, όπως αποδεικνύεται και από την ακρόαση του δίσκου, παράλειψη!

Κάνοντας, λοιπόν, την αρχή των τριών κυκλοφοριών τους μέσα στο 2025, το Never Exhale στέκεται ως ένα ελκυστικό δείγμα νέας μπάντας που από τη μία συνεχίζει τον δρόμο της ηχητικής αναζήτησης των βρετανικών σχημάτων προς τον αμερικάνικο 90’s ροκ ήχο και από την άλλη αποφεύγει να μπει σε συγκρίσεις ή ταυτίσεις με οτιδήποτε παίζεται οπουδήποτε σήμερα. Από το πρώτο σινγκλ “Taxi Man” γίνεται αντιληπτό ότι η μπάντα διαθέτει προσωπικότητα και δεν είναι καθόλου φειδωλή ως προς τις εκρήξεις που επιφυλάσσουν οι συνθέσεις της. Επίσης, πουθενά δεν ακούγεται μια έστω βαρετή στιγμή, ούτε επίσης ο λυρισμός της υποπίπτει σε νεορομαντισμούς. Το σκηνικό είναι μουντό, αλλά και δυναμικό, ως βάση βαθύτερων σκέψεων, αλλά και χορευτικών κινήσεων. Το δε “Britney” στο τέλος αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο το οποίο αντί να μας απομακρύνει από την αφετηρία του δίσκου, μας επιστρέφει με νέο «αυτί» εκεί!

Καλοκαιριάτικα οι DITZ αποφάσισαν να επανακυκλοφορήσουν το πρώτο τους EP από το ’20 και έχει σίγουρα ενδιαφέρον η αντίστοιξη του με το άλμπουμ που προαναφέραμε, καθώς ναι μεν ο ήχος είναι πιο επιθετικός και άμεσος, αλλά τα ιδιαίτερα στοιχεία της μπάντας είναι κι εδώ ευδιάκριτα. Κοινώς, αυτή η post punk αίσθηση ότι δεν υπάρχει μέλλον για να υπάρξει και κάποιο τέλος σε αυτό, ένα δέσιμο ήχου που αδιαφορεί για εύκολες συνταγές και μια διασκευή-έκπληξη στο τέλος που όντως είναι εκπληκτική!

 Η πραγματική έκπληξη, όμως, έρχεται με την πρόσφατη μίνι κυκλοφορία τους όπου σε δύο μόλις τραγούδια απλώνουν τον ήχο και τις σκέψεις τους. Θα μπορούσαν να είναι συνθέσεις που περίσσεψαν από το Never Exhale(βλ. το δεύτερο κομμάτι) ή θα μπορούσαν να είναι δείγματα από αυτό που έρχεται από την ίδια την μπάντα (βλ. το πρώτο κομμάτι), αλλά εν τέλει, ότι και να είναι, ηχεί καταιγιστικό και φρεσκότατο. Το τέλειο πέρασμα, λοιπόν, ως προς τη συνέχεια της πορείας τους.

Μπάμπης Κολτράνης