Έξω έχει ησυχία, μέσα νέκρα. Λείπουν όλοι. Κοιτάζω τα φθαρμένα έπιπλα, που όλως περιέργως ποτέ δεν χαλάνε. Ίδιες σκιές, ρούχα με ναφθαλίνη και πακέτα με ξεχασμένα πράγματα στέκουν σαν να πιστεύουν ότι θα μείνουν για πάντα εκεί. Γυρνώ προς τον τοίχο απέναντι από τον καθρέφτη. Εκεί στέκει η παλιά βιβλιοθήκη για δεκαετίες. Την κοιτάζω και…