Klara Lewis – Too (editions mego)

Κάθε τι μουσικό έχει το δικό του νόημα ύπαρξης, αρκεί αυτό να βρεθεί μέσα στο ομιχλώδες τοπίο των αναρίθμητων νέων ή παλαιών και ανασυρόμενων από το σκοτάδι κυκλοφοριών. Το νέο άλμπουμ της Klara Lewis έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την ανοικτότητα του και με βάση αυτήν επιτελεί μια λειτουργία σχεδόν ιαματική. Κάθε βλαβερή σκέψη απομακρύνεται και ο εγκέφαλος καθαρίζει με το που δρασκελίζεις ως ακροατής τα μονοπάτια των συνθέσεων. Ο τίτλος εξάλλου υποδηλώνει μια καθαρτική διαδικασία η οποία συντελέστηκε μέσω της εγγραφής του υλικού στον ίδιο τον πομπό και μεταφέρεται και στο δέκτη. Το μουσικό σύμπαν του Too δεν έχει κάτι το έντονο στην υφή του και σε ωθεί με αργά βήματα να εισχωρήσεις εντός του για να τον νιώσεις οικείο. Βασικά όλο το υλικό χαρακτηρίζεται από μια εκπληκτική συνοχή και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως το απόλυτο σύγχρονο δίδαγμα της πεμπτουσίας της ηλεκτρονικής μουσικής όπου πλέον η τεχνολογική της υφή έχει αγκαλιαστεί με τη φυσικότητα της ανθρώπινης έκφρασης.

Jay Glass Dubs – II (THRHNDRDSVNTNN)

Το να απασχολείσαι με διάφορα μουσικά project έχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεις πάντα κάτι νέο να ασχοληθείς και το μειονέκτημα ότι μπορείς να χα(ω)θείς μέσα σε αυτά. Ο Δημήτρης Παπαδάτος αποδεικνύει με την παρουσία του ως Ku, The Hydra και Jay Glass Dubs ότι αν υπάρχει σαφής στοχοπροσήλωση το προαναφερθέν μειονέκτημα απαλείφεται. Η δεύτερη του κυκλοφορία ως JGD είναι καταρχάς χορταστική ως προς την ποιότητα των συνθέσεων της. Προφανώς ο τίτλος του σχήματος, καθώς και οι τίτλοι των κομματιών παραπέμπουν στην πλουσιότατη παράδοση της dub μουσικής. Εδώ όμως είναι σαν η dub η οποία ήρθε αποδομώντας τη reggae, να μπαίνει κι αυτή με τη σειρά της στο στάδιο της πειραματικής επεξεργασίας του πρωταρχικού υλικού της. Η βάση στο βάθος είναι η απαράμιλλης γοητείας μουσική υπερβατικότητα του είδους και η δημιουργία επίμονων λουπών, αλλά ο ηλεκτρονικός ήχος με τον τρόπο που απλώνεται σε ορισμένες συνθέσεις εδώ την πάει σε άγνωστα μέχρι ως τώρα μέρη. Για να μην τα πολυλογώ, το συγκεκριμένο άλμπουμ μπαίνει στα προτεινόμενα της ημεδαπής παραγωγής για φέτος.

emdy – Beyond The Brewery (numb capsule)

Υπάρχει μια τάση στα μέρη μας το παρελθόν να αντιμετωπίζεται ως κάτι αποκομμένο, μουσειακό, ουσιαστικά νεκρό. Σε όλες τις μορφές τέχνης το παλιό αποθεώνεται επί μονίμου βάσεως χωρίς να συνδέεται με το σήμερα με καμία είδους γέφυρα που το ίδιο άφησε πίσω του, παραμένει αμετάβλητο σε κάθε ανάγνωση και από την άλλη πλευρά το νέο πάντα υπολείπεται ως μορφή, περιεχόμενο και πόλος αίγλης.

Η απάντηση σε όλα αυτά έρχεται κατά έναν αναπάντεχο τρόπο από τον Θεσσαλονικιό emdy ο οποίος ανασύρει στην επιφάνεια τη σημασία και τη φόρτιση που μπορούν να φέρνουν παλαιότερες δημιουργίες στο σήμερα. Πιο συγκεκριμένα έχουμε στο νέο του δεύτερό του άλμπουμ μια σειρά συνθέσεων που γράφτηκαν μεταξύ 2003-2005, την περίοδο που ζούσε στο Λονδίνο. Αυτή η επιλογή να κυκλοφορήσει αυτές τις ηχογραφήσεις κουβαλά κάτι το ζωντανό ως ανάμνηση επισημαίνοντας τη σημασία που σίγουρα είχαν αυτές για το δημιουργό τους. Μέσα από τις περίπλοκες ανά στιγμές συνθέσεις του αναδεικνύεται μια ένταση, ένα ανακάτεμα των τότε επιρροών του και ένα διέξοδο στο τέλος με το “HollywoodBanjosMadeByTroops” να δίνει το σύνθημα για να μπουν τα πιο στρωτά κομμάτια που κλείνουν το δίσκο. Συνολικά, ως συνέπεια όλων των παραπάνω το άλμπουμ καταφέρνει να μην ακούγεται ούτε ως ρετρό, ούτε ως εντελώς σύγχρονο, αφήνοντας εν τέλει το δικό του ολότελα στίγμα.

Μπάμπης Κολτράνης