Τις Μικρές Περιπλανήσεις, ασχέτως αν τις γνωρίζεις από κοντά ή όχι, ακούγοντας τις θα δυσκολευτείς να τις προσεγγίσεις με το παραδοσιακό σχήμα “πομπός (μουσικοί) – δέκτης (ακροατές)”. Αυτό που σε ωθεί είναι να δεχτείς το μουσικό ή ενίοτε αλκοολικό κέρασμα και να μπεις αβίαστα στο κλίμα της παρέας. Σίγουρα αυτό το έχουν νιώσει οι φίλ@ ή μη του σχήματος από την Κω, που είτε εκεί είτε σε συναυλίες ανά τον ελλαδικό χώρο ένιωσαν ξαφνικά να γνωρίζουν εδώ και χρόνια τα μέλη και την μουσική των Μ.Π.

Ο χρόνος βέβαια κύλησε αρκετά με κύκλους που άνοιγαν και έκλειναν με αφορμή κάθε δισκογραφικό τους βήμα. Φάνταζε σαν αυτό το εκάστοτε βήμα να περιέχει πάντα όλα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια μεγάλη παρέα και τα οποία υπήρχαν από το επιτυχημένο, με την ευρεία έννοια, ντεμπούτο τους πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Ο ιδανικός τρόπος να εορτασθεί αυτό το ανίκητο πέρασμα των χρόνων, τιμώντας παράλληλα και τον συχωρεμένο Νίκο Παπάζογλου που προσέφερε πολλά με την αμέριστη συμπαράσταση του στην μπάντα, είναι αυτό εδώ το cd που περιέχει νέα σοδειά κομματιών, ηχογραφημένα στο στούντιο του Παπάζογλου στα Νικιά Νισύρου, που κάμποσα χρόνια κλωθογύριζαν στις καρδιές και στα μυαλά των δημιουργών τους.

Δεν προκαλεί καμία έκπληξη πως και εδώ παραμένει αυτή η ζεστασιά που περιγράψαμε προηγουμένως, η οποία μεταδίδεται από τραγούδια που επιμένουν να βαδίζουν σε γνωστά μονοπάτια. Όπως σε ένα μεγάλο τραπέζι όπου καλεσμένος ακούς μια παρέα να παίζει τα δικά της και δεν αναρωτιέσαι για την αρτιότητα αυτού που βγαίνει, αλλά για τη θερμότητα που εκπέμπει, έτσι κι εδώ νιώθεις με μιας οικεία κάθε νότα και κάθε στίχο. Παραμένει αυτή η ανάδυση της λιτής, αρχέγονης ίσως, αίσθησης της μελωδίας, το ελαφρώς μελαγχολικό χρώμα και τα κλασσικά μινόρε και ματζόρε που ποτέ δεν προδόθηκαν από τις Μ.Π. Όλες οι φωνές δηλώνουν “παρών” με ένα τρόπο που όχι μόνο φέρνει στο νου τις παλιές συνθέσεις της μπάντας, αλλά επίσης και τις στιγμές που ίσως έχεις συνδέσει μαζί τους.

Η περιπλάνηση ως έννοια περιλαμβάνει μια ακανόνιστη πορεία που ο ο προορισμός είναι από τα πριν άγνωστος. Έρχεται όμως αυτό το επίθετο (μικρή) που περιορίζει το εύρος της και αλλάζει στην περίπτωση μας εδώ την όλη εικόνα. Συμβαίνει λοιπόν και το έκτο αυτό album των Μ.Π. να θυμίζει ένα θαλάσσιο ταξίδι όπου ναι μεν είναι γνωστό από τα πριν από πού θα σαλπάρεις και πού θα προσδέσεις, αλλά είναι άγνωστο πόσες θύμησες, πόσα χρόνια παιξίματος των ίδιων ακόρντων και πόσες ιδέες που άλλαξαν ή έμειναν ίδιες, θα συναντήσεις μεσοπέλαγα.

Μπάμπης Κολτράνης