Η αντικειμενικότητα αποτελείται μάλλον από το άθροισμα πολλών υποκειμενικοτήτων. Με αυτήν τη σκέψη, παρουσιάζουμε τους δίσκους που φέτος όχι μόνο απολαύσαμε να ακούμε επανειλημμένως, αλλά και θεωρούμε πως περιέχουν εκείνα τα στοιχεία που θα τους κάνουν να παραμείνουν στο πέρασμα του χρόνου ως κάτι παραπάνω από απλώς ενδιαφέροντα ακούσματα. Το ότι τυχαίνει αυτά τα αγαπημένα album να συνδέονται με προσωπικές στιγμές του κάθε μέλους της ομάδας, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Επίσης είναι πολύ πιθανό να μας έχουν ξεφύγει πολλοί αξιόλογοι δίσκοι του 2013. Οπότε, όπως εμείς από την πλευρά μας προτείνουμε νέες, ίσως, μουσικές προς ανακάλυψη, θα μας χαροποιούσε το γεγονός να μας προτείνουν με τη σειρά τους οι αναγνώστες/ριες τις δικές τους φετινές “αδυναμίες”.
Καλή Χρονιά!
1. The Haxan Cloak – Excavation
4. Crusades – Perhaps You Deliver This Judgment With Greater Fear Than I Receive It
5. Grouper – The Man Who Died In His Boat
Η απογοήτευση της χρονιάς : David Bowie – The Next Day
Μπάμπης Κολτράνης
1. Foxygen – We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic
2.Matthew E. White – Big Inner
3. The Haxan Cloak – Excavation
4. Teho Teardo & Blixa Bargeld – Still Smiling
5. Κόρε Ύδρο – Απλές ασκήσεις στον υπαρξισμό
Η απογοήτεση της χρονιάς : Arcade Fire – Reflektor
Mu | te
1. James Holden – The Inheritors
2. Zomby – With Love
4. High Wolf – Kairos: Chronos
5 Forest Swords – Engravings
Η απογοήτευση της χρονιάς : Burial – Rival Dealer
Dddb Sol
1. Chelsea Wolfe – Pain Is Beauty
2. Pantha Du Prince & The Bell Laboratory – Elements Of Light
3. Tim Hecker – Virgins
4. The Slackers – My Bed Is A Boat
5. Fourteen Nights At Sea – Great North
Η απογοήτευση της χρονιάς : Arcade Fire – The Reflector
Alejandro
2. Aidan Baker & Maik Erdas – Cameo
4. Placebo – Loud Like Love
5. Actress – Silver Cloud
Η απογοήτευση της χρονιάς : Autechre – L-Event
Ανδρίτσος Γιώργος
1. Mark Lanegan & Duke Garwood – Black Pudding
2. Costis Christodoulou – A Meeting
4. Teho Teardo & Blixa Bargeld – Still Smiling
5. Manic Street Preachers – Rewind The Film
Η απογοήτευση της χρονιάς : Nick Cave & The Bad Seeds – Push The Sky Away
Emoh
1. Nick Cave & The Bad Seeds – Push The Sky Away
4. Ghostface Killah & Adrian Younge – Twelve Reasons To Die
5. Parquet Courts – Light Up Gold
Η απογοήτευση της χρονιάς : Manic Street Preachers – Rewind The Film
Jester Pan
Against the silence 
Μια που σας ανακαλυψα τωρα οριστε κι απο μενα OI 20 KAΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΤΟΥ 2013 http://projectantisystem.wordpress.com/2013/12/22/oi-20-ka%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-2013/
Ευχαριστούμε για την λίστα σου. Είναι θετικό που έχουμε λιγοστά κοινά album που από κοινού ξεχωρίσαμε και επίσης ενδιαφέρον που έχεις βάλει δίσκους τους οποίους αν και καταπιαστήκαμε με δαύτους, δεν τους κρίναμε ως κάτι το άκρως εξαιρετικό. Ίσως χρειάζεται άλλη μια επανάληψη λοιπόν, από την πλευρά μας.
Θα προσέθετα απαραίτητα Ghostpoet – Some Say I So I Say Light, Colin Stetson – New History of Modern Warfare Vol. 3, The Knife – Shaking The Habitual, Moderat – II, Savages – Silence Yourself και από εκεί και πέρα πιθανόν και Lovesliescrushing – Ghost Colored Halo, Ludovico Einaudi – In A Time Lapse, Ölof Arnalds – Sudden Elevation
Όμορφες προσθήκες, όμορφα “κατεβαίνουνε”. Το Colin Stetson http://wp.me/p29Nvg-DN και το The Knife http://wp.me/p29Nvg-Ft μας άρεσαν πολύ. Το Moderat όχι τόσο, το Savages ενδιαφέρον και τα άλλα έχουν ήδη μπει για 1η ακρόαση με πρώτο το Loveliescrushing.
Δεν είχα δει τα reviews! Ευχαριστώ για την παράθεση (: Για μένα πάντως, κερδίζουν επάξια τη θέση στο φετινό top!
Το Savages δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο από θέμα “προοδευτικό” – είναι ωστόσο εξαιρετικά παιγμένες συνθέσεις κλασσικού, αγνού post-punk (με κάποια λίγο πιο θορυβώδη και ενδιαφέροντα παιξίματα στην κιθάρα). Το Ghostpoet ωστόσο για μένα αξίζει πιο ιδιαίτερης μνείας – φυσικά την τελική κρίση την αφήνω σε εσάς.
Ο Ludovico και ο Arnalds από την άλλη δημιουργούν μερικές από τις πιο συναισθηματικές στιγμές της χρονιάς μουσικά. Ειδικά ο πρώτος κρίνοντας από τη live εμφάνιση μάλλον αδικείται από τον δίσκο. Το Loveliescrushing απλά μου έκατσε ίσως πιο εύκολα από τους περισσότερους φετινούς drone δίσκους, και μου άρεσε πολύ η φωτεινότητά του (εν αντιθέσει π.χ. με το επίσης εξαιρετικό Black Tie των Svarte Greiner ή το Watching Dead Empires in Decay του The Stranger/Caretaker). Επίσης, εφ’ όσον δεν βαρεθήκατε από το namedropping, και αν είναι να κρατήσετε κάτι προτείνω ως πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση της χρονιάς αυτή του Daugn Gibson, “Me Moan”. Όχι ντε και καλά δισκάρα, αλλά ευφυέστατη και πολυσχιδής προσέγγιση σε ήχο (americana ας πούμε) που φαινομενικά δεν σηκώνει τόσα πολλά.
Τέλος, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα για το Still Smiling των Bargeld/Teardo καθώς ο δίσκος ακούγεται φοβερά από την πρώτη και όλας ακρόαση. Θα ακούσω και κάποιους άλλους που μου ‘χαν ξεφύγει, ενδεχομένως να επιστρέψω για ευχαριστίες!
Υ.Γ.: Διόρθωση: Είπα _ο_ Arnalds (εννοώντας Ólafur) – ενώ ανέφερα την Ölof Arnalds στο πρώτο ποστ. Και οι δύο ωστόσο έβγαλαν καταπληκτικούς και πολύ “εύθραυστους” δίσκους φέτος, οπότε δείτε το αν θέλετε. (:
διορθώστε, 38 🙂
αφού θα σας χαροποιούσε, να και η δική μου λίστα, στα γρήγορα 48 αλμπουμάκια, όχι με αξιολογική σειρά , αν και τα 5 πρώτα , λόγω ειδικών συνθηκών και ως κολλημένη με το high fidelity είναι με αστεράκια
*Bill Callahan-Dream River
Black Rebel Motorcycle Club – Specter At The Feast
Jim James- regoin of light and sound of god
*Ghost Poet – some say I so I say lights
*The builders and the butchers – western medicine
Eric Burdon til’ your river runs dry
Hucster – Hucster
Wooden Shjips – Back To Land
*Anna Calvi – One Breath
John Vandrslice – dagger beach
Atlanter-Vidde
JAH WOBBLE & BILL SHARPE kingdom of fitzrovia
Laura Marling – Once I Was an Eagle
Joseph Arthur – The Ballad of Boogie Christ
Rykarda Parasol – Against the Sun
Veronica Falls – waiting for something to happen
The Young Republic – Thank You And Good Night
*Cass McCombs – Big Wheel and Others
Mark William Lanegan – Imitations
*John Grant – Pale Green Ghosts
Isobel & November – Isobel & November
The National – Trouble Will Find Me
Grouper – The Man who Died in his Own Boat
John Zorn – The Concealed
Manic Street Preachers – Rewind the Film
Midlake – Antiphon
John Mayer – Paradise Valley
Thomas Dybdahl – What’s Left Is Forever
James Blake – Overgrown
Ian James Stewart – Junk DNA
Devendra Banhart – Mala
Black Angels –Indigo Meadow
Primal Scream – More Light
These New Puritans – Field Of Reeds
Daft Punk – Random Access Memories
Hugh Laurie – Didn’t It Rain
Minor Mine – Out Of Heaven
Deftones – Koi No Yokan
ευχές για πολλή μουσική και το ’14
Από αύριο ξεκινά ψάξιμο για όσα μας ξέφυγαν από την δικιά σου λίστα. Απλά να σημειώσω πως το Deftones βγήκε το 2012, όπως αποδεικνύεται από την ημερομηνία της αντίστοιχης κριτικής μας!
δίκιο!άρα το Koi No Yokan ξέφυγε από εμένα!
ας το αντικαταστήσουμε με το Fanfare του Jonathan Wilson!
φχαριστώ για την ανταπόκριση!