Capital Children’s Choir – Untrust Us (Crystal Castles cover)

Όσοι-ες παρακολουθούν την ελληνική δισκογραφία, όλο και θα έχουν πέσει σε παιδικές χορωδίες που συνοδεύουν περσόνες του πενταγράμμου, εξασφαλίζοντας πως τον δίσκο θα τον αγοράσουν τουλάχιστον οι γονείς των φιλόδοξων πιτσιρικιών. Εδώ όμως τα πράγματα είναι σοβαρά καθώς τα παιδιά αυτά από το Λονδίνο, διασκευάζουν με τον εντελώς δικό τους τρόπο ένα παλιό κομμάτι των σχιζό-ηλεκτρονικό-διάσημων Crystal Castles. (view)

The XX – Chained (LIAR remix)

Μένουμε στο νησί και επιμένουμε με τα φωνητικά παιχνίδια. Η πολυδιαφημισμένη μπάντα η οποία απογοήτευσε με το τελευταίο της δίσκο, βγάζει μια πιο μπιτάτη πλευρά στα remix. Καλά τα υποτονικά και ντεμέκ σκοτεινά τραγουδάκια, αλλά ένα ρυθμικό στήριγμα από ότι φαίνεται το χρειάζονται.

The Knife – Let’s Talk About Gender Baby (Planningtorock Full Of Fire remix)

Πεταγόμαστε απέναντι στην Στοκχόλμη και στεκόμαστε στην τελευταία κυκλοφορία των The Knife. Ένα απλό remix στο οποίο συνομιλούν η Judith Butler με την italo-disco! Τώρα, η επιλογή ενός τυπά στο Διαδίκτυο να συνοδεύεται το κομμάτι με ένα πανάρχαιο και άκρως σκοτεινό βίντεο της Disney, ίσως αποτελεί ένα σχόλιο απέναντι στον παλιό κόσμο που αρνείται την αναγνώριση των αμέτρητων φύλων που υπάρχουν. (view)

Oneohtrix Point Never – Problem Areas

Έχουμε ξαναναφερθεί πολλάκις στο συγκεκριμένο νιάτο και κάπως σαν να αρχίζει να μας αποζημιώνει για αυτή μας την επιμονή. Το νέο κομμάτι που θα βρίσκεται στον επερχόμενο του δίσκο R Plus Seven είναι περίεργα ελκυστικό και ήδη έχει διχάσει τους φίλους της Warp. Όσο για το βίντεο του κομματιού φτιαγμένο από τον Takeshi Murata, αποτελεί ένα δημιούργημα τέχνης που παραπέμπει σε έκθεση εικαστικών.

The KVB – Pray To The Light Machine (Silent Servant version)

Ποιος έκλεισε τα φώτα ρε παιδιά; Και τι κάνει αυτός ο αγέλαστος δίπλα μου που αναπαριστά χορεύοντας, τα αγάλματα που αργοσαλεύουν στα ύστερα ποιήματα του Ρίτσου; Αυτό που τον κινεί αν και φαντάζει παλιό, έχει κάτι στον ρυθμό που μαρτυρά πως βγήκε φέτος. Και το μπαστάρδεμα των 80s και της shoegaze σε γοτθικό ρυθμό συνεχίζεται. (listen)

Girls Against Boys – 60 Is Greater Than 15

Να τοι πάλι αυτοί. Με ένα κομμάτι από το νέο τους ep, επιστρέφουν από τον τάφο και δεν γίνεται να μην θυμίσουν τα παλιά τους. Να πούμε πως το μπάσο ακόμη σκοτώνει περαστικούς; Πως η μελωδία και ο ρυθμός στήνουν την τέλεια μουσική πλεκτάνη; Για αυτ@ς που γνωρίζουν, όλα αυτά είναι περιττά.

Touché Amoré – Just Exist

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, όχι μόνο για την μπάντα που οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό της μετά το προπέρσινο αριστούργημα, αλλά και τον γραφόντα που τον τσιγκλά η φλέβα της αδυναμίας του. Λοιπόν, το πρώτο δείγμα του επερχόμενου δίσκου τους είναι αισιόδοξο, παρόλο τους συνοφρυωμένους στίχους. Ξεκινά συντηρητικά αλλά δεν αργεί να επιφέρει ανατριχίλες από την μέση και προς το τέλος αυτού του συνεπτυγμένου σε δυο λεπτά γεμάτου τραγουδιού. Ας περιμένουμε όμως και τον δίσκο τον Σεπτέμβρη.

Moving Mountains – Seasonal

Αυτήν την μπάντα άργησα να την καταλάβω μουσικά, αλλά τελικά δικαίως μπορεί να θεωρηθεί άξια διάδοχος της σπουδαίας γενιάς του emo προ μόδας. Εξάλλου δεν έχουν μείνει και πολλές του είδους που έχουν να πουν κάτι. Αυτό εδώ το τραγούδι από τον δίσκο που όπως όλος ο κόσμος κάνει, θα κυκλοφορήσει μετά το πέρας του καλοκαιριού, θυμίζει ευχάριστα τις προηγούμενες δουλειές τους.

Russian Circles – Deficit

Αισίως φτάσαν στον πέμπτο τους δίσκο και πλέον μπορούν να μην νιώθουν μια νέα μπάντα που απλά εντυπωσιάζει με την εκπληκτική εκτελεστική ικανότητα των μελών της. Το μεγάλο στοίχημα όμως παρέμενε η σύζευξη του δυνατού post rock με το μεταλλικό αίμα που κυλά στις φλέβες τους. Σε κάθε δίσκο τους υπήρχε ένα κομμάτι που το κατέφερναν αυτό, αλλά γενικότερα το εγχείρημα έμενε ημιτελές. Ας ελπίζουμε αυτό το “τέρας” να έχει και άλλα αδελφάκια να παίξει στο Memorial που βγαίνει τέλη Οκτώβρη.

Chick Corea – Galaxy 32 Star 4

Για τέλος κάτι τόσο καινούργιο, όσο και παλιό. Ο 73χρονος Corea μάζεψε φερέλπιδες μουσικούς και προσπαθεί να επανανακαλύψει με την βοήθεια τους τον τρόπο να στήνεις μια μπάντα από την αρχή. Το αποτέλεσμα παραπέμπει στην fusion περίοδο του καλλιτέχνη και σίγουρα αν και ηχητικά ξεπερασμένο, αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα αξιοπρεπές μουσικό δείγμα μιας από τις σημαντικότερες φιγούρες της jazz εν ζωή.

Μπάμπης Κολτράνης