Wolf Maps – Gone

Πάντα γοητευόμουν από το παιχνίδι να αλλάζω την θέση του τελευταίου κομματιού ενός δίσκου με το πρώτο του. Την μεταμόρφωση της αρχής σε φινάλε και το ανάποδο που δίνει νόημα στην όποια κυκλικότητα ενός συνόλου μουσικής. Για αρχή λοιπόν έχουμε ένα κομμάτι από τον Wolf Maps σε ένα μοτίβο που ως τώρα επιλέγεται για κλείσιμο των Δεκάλογων και των καταβεβλημένων ημερών. Όλως τυχαίως αποτελεί και την Β’ πλευρά του επτάιντσου που πρόκειται να κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες στην Cooper Cult.

Moon Zero – Shadow Den (Sun Hammer remix)

Δεν απομακρυνόμαστε πολύ ηχητικά μόνο που εισέρχεται ένας μυστηριακός ρυθμός στην περιρρέουσα κατανυκτική ατμόσφαιρα. Εδώ έχουμε το μοναδικό εύκαιρο δείγμα ως τώρα της επερχόμενης κυκλοφορίας της Future Sequence, όπου διάφοροι πειραματιστές περιεργάζονται το album Tombs του Λονδρέζου ομογάλακτου τους.

James Holden – Renata (Steve Moore remix)

Το έχουμε πιάσει το υπονοούμενο πως ο επικείμενος δίσκος του φωτεινού αυτού παιδιού θα προσπαθήσει να επαναδιατυπώσει την οξυδέρκεια της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως έκανε πριν επτά χρόνια με το Idiots Are Winning. Εδώ ακούμε μια άλλη όψη του δεύτερου single του The Inheritors, η οποία εστιάζει στο μυαλό και όχι στο σώμα.

Spacemen 3 – Hey Man

Δίπλα στις νέες μουσικές είναι δεδομένο πλέον πως θα έχουμε τις επανακυκλοφορίες του παρελθόντος για να θυμίζουν σε όλ@ς σχήματα που έγραψαν το καθένα την δικιά του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Στα αυτιά ενός ημι-αδαή αυτό το βρετανικό σχήμα από τα 80’s ακούγεται σαν ο πρόγονος αρκετών κιθαριστικών συγκροτημάτων του σήμερα όπως οι Soft Moon. Με τους δίσκους τους να επανεμφανίζονται στα ψαγμένα δισκάδικα, ας πάρουμε μια μικρή γεύση από μια ξεχασμένη ψυχεδέλεια.

Sebadoh – Keep The Boy Alive 

Ταξιδεύουμε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, γυρνάμε τα ρολόγια μας δέκα χρόνια μετά (ή είκοσι χρόνια πριν) και συναντάμε τον Lou Barlow που μας καλοσωρίζει με νέο υλικό μετά από 15 χρόνια από την μπάντα που έφτιαξε από όταν έφυγε από τους Dinosaur Jr το 1988. Στους οποίους επέστρεψε στην δεύτερη τους φάση πριν λίγα χρόνια, αλλά επίσης ενεργοποίησε και τους Sebadoh! Μπερδευτήκατε λίγο; Κι εμείς.

Hawthorne Heights – Golden Parachutes

Λίγο ντροπή την νιώθω αλλά πρέπει να το πως το είδος που κατέληξε να γίνεται περίγελος στα ντόπια μεσημεριανάδικα, κάποτε με γοήτευε. Το emo λοιπόν μπορεί να μην έσωσε καμιά τυραννισμένη ψυχή, αλλά σίγουρα άφησε πολλά σχήματα που θέλει ψάξιμο για να τα ανακαλύψεις μέσα στο σωρό. Οι συγκεκριμένοι είχαν σκάσει όταν ήδη είχε κουράσει όλο αυτό το γαϊτανάκι με τις περίεργες κομμώσεις και τις ψηλές φωνές. Το συγκεκριμένο όμως νέο τους κομμάτι κάπως όμως σαν να κολλάει όμορφα στο αυτί. (view)

The Saddest Landscape – Redefining Loneliness

Στην πιο βαθιά του έκφραση, το emo δεν μπορούσε να μην κολλά με το συνθετικό όρο core, κάτι που αποτέλεσε και την αφετηρία εξάλλου όλου αυτού του ήχου, ο οποίος εκτείνεται από τις diy παραγωγές (βλ. screamo) και φτάνει μέχρι κάτι θλιμμένους rock stars! Ίσως ξενίσει η υπερβολικά παθιασμένη φωνή του ερμηνευτή του συγκεκριμένου κομματιού, αλλά μόνο τον τίτλο να πάρεις, δείχνεις μια κατανόηση.

Defeater – Bastards

Δαγκώνοντας την γλώσσα για να μην εκφέρει πάλι ενθουσιώδεις φράσεις για το νέο ύμνο των συγκεκριμένων Βοστονέζων, θα προσπαθήσω ταυτόχρονα να ξεχάσω το φάουλ τους με την επιλογή τους να ελεήσουν τον αμερικάνικο στρατό ως βασανισμένα και απόκληρα άτομα. Κάτι που τους έφερε δικαίως σε ευθεία αντιπαράθεση με την ευρωπαϊκή hardcore κοινότητα. Όσο λοιπόν συγχυσμένες ήταν οι απαντήσεις που έδιναν πέρσι επί του θέματος, τόσο συνεκτικό ακούγεται το “Bastards” από το δίσκο Letters Home που όπως όλες τους οι κυκλοφορίες θα είναι και αυτός ένας θεματικός δίσκος, με βάση αυτήν την φορά την σχέση γιου με πατέρα!

Converge – Wolverine Blues feat. Kevin Baker 

Προσέξτε ονόματα που θα παρελάσουν τώρα…στο split με τους Napalm Death πέρυσι οι Converge διασκεύασαν το κομμάτι αυτό από τους Entombed και επειδή τους έκατσε ως η κορυφαία διασκευή που έχουν κάνει ως μπάντα, είπαν να καλέσουν φίλους για ένα καραόκε πάρτι! Το μικρόφωνο το παίρνει λοιπόν διάφορος κόσμος από Isis, At The Gates και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας αλλά την παράσταση κλέβει ο τραγουδιστής των ύψιστων The Hope Conspiracy και των All Pigs Must Die.

Dave Hillyard With Rocksteady 7 – Guilty feat. Greg Lee

Περιέργως στην τρίτη του φάση το ska κόλλαγε τέλεια με το punk και το hardcore σε σημείο να εμφανίζονται συγκροτήματα που να προσπαθούν να συνδιάσουν τους δυο αυτούς μακρινούς συγγενείς. Καλοκαιράκι έχουμε όποτε ας προτιμήσουμε το αγνό και καθαρό ήχο για κλείσιμο, ενθυμούμενοι τις ρίζες του είδους, με τον σαξοφωνίστα των Slackers να συναντάται με τον τραγουδιστή των Hepcat. Σε ένα ύφος παλιομοδίτικο αλλά συνάμα και διαχρονικό, ειδικά όταν ξεσκονίζεις το αντηλιακό από την άμμο της παραλίας.

Μπάμπης Κολτράνης