This Is Your Captain Speaking – Arc (Diogenes Music)

Καλώς ήλθατε, δηλώνει με νόημα ο καπετάνιος. Η θέα της αποβάθρας ξεμακραίνει μέχρι να μην φαίνεται τίποτα πια, εκτός από κάποια μακρινά φώτα που γρήγορα θα ξεχαστούν. Στα ανοιχτά του πελάγους τα κύματα δυναμώνουν, αλλά δεν παρουσιάζεται κανένας κίνδυνος. Η μπάντα του πλοίου μόλις ξεκινά να μαγνητίζει τα βλέμματα.
Όλοι πίνουν για να ξεχάσουν, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία στο τι είναι αυτό που δεν θέλουν να θυμούνται. Ένα βαλς καλεί τα τυχαία ζευγάρια να σηκωθούν. Μια αργόσυρτη αγκαλιά οδηγεί στην άλλη, όπως οι αλλαγές στο κομμάτι που ακούγεται στο κέντρο της σάλας.
Στο επόμενο βλέμμα όλα θα ατονήσουν. Ένα γκρίζο-μπορντό φόντο θα τυλίξει τα πάντα και το αλκοόλ θα λύσει τα άκρα και θα στεγνώσει τα χείλη. Κοιτάζοντας προς τα πάνω, το φως τρεμοπαίζει και μια στιγμή αναλαμπής σκάει εν μέσω προκλήσεων, αναμνήσεων και μοναξιών.
Ποτέ δεν μπόρεσες να μετρήσεις στο μυαλό σου τα μίλια. Πόσο μάλλον να αντιληφθείς το στοίχημα της κερδισμένης απόστασης. Η αυγή πλησιάζει, αλλά η ακτή αργεί να φανεί. Τα κύματα την καλωσορίζουν και η μέρα της χαρίζει το χρώμα της. Όλα ξανακυλάν προς αυτήν.

Year Of No Light – Vampyr (in it records/music fear satan)

Για καλή μας τύχη, η νέα κυκλοφορία των YONL τους οποίους έχουμε επαινέσει πολλάκις στο παρελθόν, ήδη βρίσκεται στο Διαδίκτυο εν είδει ανεπίσημου promo, ενώ κανονικά βγαίνει σε μία βδομάδα. Για ακόμη καλύτερη μας τύχη, η ταινία του C. T. Dreyer, του 1932, την οποία έντυσαν με τη δικιά τους μουσική, βρίσκεται στο Youtube με αγγλικούς υπότιτλους! Της παρανομίας το κάγκελο δηλαδή.

Άκρως φιλόδοξο το εγχείρημα να πάρεις μια παλιά, ασπρόμαυρη ταινία και να πιάσεις το νόημά της δένοντας κάθε γωνία της με στρογγυλεμένους σύγχρονους ήχους. Τα ανάλογα παραδείγματα είναι λιγοστά, αλλά άκρως επιτυχημένα, όπως μεταξύ άλλων οι Cinematic Orchestra με το Man With A Movie Camera, ο Phillip Glass με την Πεντάμορφη και το Τέρας και οι Giardini Di Miro με το Il Fuoco. Οι δικοί μας εδώ ορθότατα αφήνουν την αρχαία, βαμπιριστική χωρίς βαμπίρ ταινία στο προσκήνιο και απλώς συνοδεύουν μουσικά τη μυστηριακή πορεία της και την υπόνοια πως εδώ δεν πρόκειται για μια ατομική περίπτωση εξαγνισμού, αλλά ίσως μιας ολόκληρης δαιμονισμένης πόλης!

Το Vampyr παίχτηκε σε διάφορα φεστιβάλ της Ευρώπης, μεταξύ άλλων και σε ένα μεσαιωνικό κάστρο στα Καρπάθια Όρη! Ως εμπειρία θα ήταν μοναδική να βλέπεις τη σκηνή όπου η κάμερα γίνεται τα μάτια του νεκρού που βλέπει  από το τζαμάκι της κάσας τον δρόμο προς την τελευταία του κατοικία, ενώ παίζουν τις στοιχειωμένες τους ατμόσφαιρες οι YONL. Τελικά στην περίπτωση αυτή, ίσως να μην χρειάζεται κατ’ ανάγκη ένα soundtrack να αποκτήσει τη δική του αυτοτέλεια, αλλά απλώς να εκπληρώσει προσηλωμένα και στο ακέραιο τον αρμονικό συγκερασμό ήχου και εικόνας. Εξάλλου σύντομα θα έχουμε στα χέρια μας τον κανονικό τρίτο τους δίσκο με τίτλο Tocsin.

ZENИTH – Ritual (name your price)

Άλλο ένα σχήμα από τον γαλλικό Νότο, που ερωτοτροπεί με το σκοτάδι. Το εξώφυλλο του ντεμπούτου τους, πέρα από καλαίσθητο, απεικονίζει πιστά το μυσταγωγικό περιεχόμενο του δίσκου. Κιθαριστικά reverb και delay συνθέτουν ένα ομιχλώδες σκηνικό που το λούζει το δυνατό φεγγαρόφως. Η επαναληπτικότητα των θεμάτων λειτουργεί χαλαρωτικά και όχι απωθητικά, καθώς συνευρίσκονται το post rock με την ambient, οι Labradford με τους Hammock.

Εκ πρώτης ακροάσεως, στην αρχή ίσως να φαντάζει το υλικό κοινότυπο, αλλά προχωρώντας διαβλέπουμε τον πλούτο του και την αποφυγή της σύνθεσης μιας σκοτεινής μονοτονίας με αποκορύφωμα το τελευταίο κομμάτι του δίσκου “Wind”. Ιδανικό soundtrack για νυχτερινές περιπλανήσεις σε ερημικά δάση ή σε ακόμη πιο ερημικές παραλίες, εκφράζει τον χειμώνα που, καθώς χάνεται, δεν σκορπά πλέον μελαγχολία, αλλά απλώς μια υπόσχεση πως θα ξεχαστεί μέχρι το πέρας του καλοκαιριού.

Μπάμης Κολτράνης