Ξέρω ότι υπάρχει κάτι μετά από το χαμόγελό σου.

Παίρνω μια ιδέα από το βλέμμα στα μάτια σου, ναι.

Έχεις αναπτύξει μια αγάπη αλλά αυτή η αγάπη καταρρέει.

Μικρό κομμάτι του ουρανού που γίνεται πολύ σκοτεινό.

Ακούσε την καρδιά σας όταν σε καλεί.

Ακούσε την καρδιά σε δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορείς να κάνεις.

Δεν ξέρω πού πηγαίνεις και δεν ξέρω γιατί, αλλά ακούσε την καρδιά σου πριν του πεις αντίο.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ο αγώνας αυτός αξίζει τον κόπο.

Οι πολύτιμες στιγμές όλες χάνονται στην παλίρροια.

Θα σε παρασύρει και τίποτα δεν είναι ό,τι φαίνεται, το αίσθημα του να ανήκεις στα όνειρα σου.

Και υπάρχουν φωνές που θέλουν να ακουστούν.

Έτσι, πολλά να αναφέρεις αλλά δεν μπορείς να βρείς τις λέξεις.

Το άρωμα της μαγείας, η ομορφιά που υπήρχε όταν η αγάπη είναι πιο άγρια από τον άνεμο.

 

 

Είναι που χάνομαι όταν γελάς.

Είναι που χάνομαι όταν με κοιτάς.

Και την αγάπη σου διώχνεις μακριά.

Μοιάζει ο έρωτάς σου ερημιά.

Άκου την καρδιά.

Πως χτυπά δυνατά, άκου την καρδιά.

Ξέρει αυτή να αγαπά.

Πες μου που ταξιδεύεις.

Για πες μου πού πας, άκου την καρδιά, προτού να φύγεις μακριά.

Κι αναρωτιέσαι αν όλα έχουν χαθεί.

Αν οι παλιές στιγμές μας έχουν σβηστεί.

Αν η αγάπη μας δεν υπάρχει πια.

Αν μοιάζει ο έρωτάς μας ερημιά.

Άκου την καρδιά…

Και αναρωτιέμαι αν όλα έχουν χαθεί και αν οι παλιές στιγμές μας έουν σβηστεί,

πως ήταν τότε όλα άληθινα, τόσο δυνατά…