Δεν ξέρεις πόσο σ’ αγαπάω

δεν ξέρεις πόσο σε ποθώ

όταν έτσι μ’ αγκαλιάζεις

έχω θέρμη που δεν την βαστώ

Μου φέρνεις θέρμη

με το φιλί σου θέρμη όταν με κρατάς

θέρμη, την ημέρα θέρμη, όλη τη βραδιά

Ο ήλιος λάμπει μέρα

η σελήνη τη βραδιά

‘γώ λάμπω όταν με καλείς και ξέρεις θα σου φερθώ καλά

Μου φέρνεις θέρμη

με το φιλί σου θέρμη όταν με κρατάς

θέρμη, την ημέρα θέρμη, όλη τη βραδιά

Όλοι πάσχουν από θέρμη

και το ξέρουνε καλά

δεν είν’ η θέρμη κάτι νέο

η θέρμη είν’ πολύ παλιά

Ο Ρωμαίος αγαπούσετην Ιουλιέττα φοβερά

αγκαλιά σαν την κρατούσε

έλεγε μωρό μου ‘σαι φωτιά

δίδεις μοι θέρμη δια τ’ ασπάζεσθαι

θέρμη δια της εσού φλογός

θέρμη, καίομαι θέρμη, ωιμέ, αληθώς

Ο κάπ’ταν Σμιθ κι η Ποκαχόντας είχανε μια σχέση τρελλή

ο μπαμπάς να τον ξεκάνει πήγε, μα του ‘λεγε αυτή

Μου φέρνει θέρμη με τα φιλιά του θέρμη όταν με κρατά

θέρμη, είμαι δικιά του θέρμη, να του φερθείς καλά

Αυτή ‘ναι η ιστορία και τι μου ‘μεινε θα σας πω οι γκόμενες σου φέρνουν θέρμη σε φάρεναϊτ ή σε βαθμό

Σου φέρνουν θέρμη με τα φιλιά τους

θέρμη αν ζήσεις θα το δεις θέρμη, θα σε ψήσουν τι ωραία θα καείς x4

Όσο και αν με κάνεις πέρα

τόσο εγώ θα σ’αγαπώ

κι αν μου φύγεις καμιά μέρα

θα βγώ στους δρόμους άλλον για να βρώ

πως μου τί δίνεις…

και ας με δέρνεις όταν μου ζητάς λεφτά,

άντρες, τί μας δίνουν και μας πέρνουν τα μυαλά.

δίχως άντρα στο πλευρό σου

σαν καράβι μοιάζεις πια

που πηγαίνει σε ταξίδι

δίχως ναύτες και ραντάρ

ναι μάφήνεις πάντα μόνη

ναι μου κάνεις τον βαρύ

ναι για χάρη σου χορεύω κάθε νύχτα πιο πολύ

μα δίχως άντρα

να στην δίνει είσαι ένα μηδένικο

Άντρες τι μας δίνουν και μας παίρνουν το μυαλό

Πάντα θα ‘μαι η Ιουλιέτα

και Ρωμαίος θα ‘ναι αυτός

αν σ’αδειάζει το ταμείο

θα το γεμίζω κάθε βράδυ εγώ

και ας με δέρνει

και ας τα παίρνει

θα του λέω ευχαριστώ

Άντρες τι μας δίνουν και μας παίρνουν το μυαλό

Πως μου την δίνεις

και ας με δέρνεις

όταν μου ζητάς λεφτά

Άντρες τι μας δίνουν και μας παίρνουν τα μυαλά…